Door: Stan Gerrits
Ruim vijf jaar geleden zaten we met een stel vrienden om de keukentafel. De vraag die er lag: zien wij onszelf op Vredeoord wonen? En zo ja, hoe dan? De eerste ideeën kwamen snel, en het was meteen duidelijk dat dit geen gewoon project zou worden. We wilden het zelf doen, het project met elkaar en andere enthousiastelingen gaan ontwikkelen, met als doel te kunnen wonen in een gemeenschap. Spullen en voorzieningen delen, ecologisch verantwoord bouwen. Niet iets wat we ooit in de reguliere woningbouw zouden gaan vinden. Geen dertien-in-een-dozijn-rijtjeshuizen met schuttingen.
En dus zetten we onze schouders eronder. We doopten ons project meer&deel, vormden een officiële Kopersvereniging en vonden partijen om ons te helpen. We kwamen op stoom. Er sloten zich steeds meer nieuwe buren aan en het project begon vorm te krijgen. Eindeloos brainstormen, schetsen, vergaderen. Dwars door alle coronabeperkingen heen. Veertig woningen vonden hun plek, veertig huishoudens hun thuis. Van architect naar aannemer, naar uitvoerder.
En nu? Nu zit ik aan het bureau in onze nieuwe werkkamer. Tussen stapels verhuisdozen die nog uitgepakt moeten worden. Eind oktober kregen we de sleutel, de afgelopen maanden hebben we met man en macht gewerkt om het huis helemaal naar onze eigen smaak verder af te werken en in te richten. Maar we zijn er. Onze droom is werkelijkheid geworden. (Eerder gepubliceerd op Instagram: @stangerrits)
